دشتِ سوخته
نوشته شده توسط Administrator جمعه ۲۷ مهر ۱۳۹۷ ساعت ۱۹:۰۷
برای اسماعیل خویی
--------------------
سوته زار (از هر جهت، بینی ش).
خاکِ دیگر سرد
ما را می فشارد؛
شب که می آید بسا نزدیک.
اسبها چون سایه ها در دشت
سرگردان.
لاشخواران
چرخ – چرخان.
اسبها را لرزه بر اندام
از سرماست
یا از بیم؟
چه فرقی می کند افتاده آیا از کدام اسبی م؟
-----------------------------
۸ شهریور ۱۳۹۷ - واشینگتن
زمان
نوشته شده توسط Administrator جمعه ۲۸ دی ۱۳۹۷ ساعت ۲۱:۱۰
عبور می کند این اسب
چنان به سرعتِ باد از برابرِ چشم،
که ش تراشه ی آتش از سُم ها
نمی توانم دید.
برای من
که هر دم از آن باغ
می رسد خبر،
زمان
عبورِ شهابسنگ و درختانِ سوخته ست
و قلبِ من که به هر شاخه بر هر درختِ باغ
همواره دوخته ست.
حس می کنم که هر درخت را
تن ام
و ساقه ام
و بُن ام
و فاصله یی نیست میانِ مرگهایم که گریه کنم./
---------------------
۵ آبان ۹۷ ، واشینگتن
ماه
نوشته شده توسط Administrator دوشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۸ ساعت ۲۱:۰۴
این ماه
که روشن کرده امشب را؛
نه مثل ماهِ شب هایی که بیدارند،
مثلِ بارانی که در هاشورِ بارش هاش
چهره ی رؤیایی ات پیداست.
نه مثل ماهِ تنهایی
که شادی های چشمک زن
کنارش نیست؛
مثل پایانبخشِ دشتی خشک:
جنگلِ سَروی که می گوید «بیا!
رؤیایِ بی پایان، میانِ ماست!»
نه مثلِ سَرو،
باران یا ستاره،
مثلِ آهی تو.
نمی دانم چه هستی
هرچه هستی، مثلِ ماهی تو!
----------------------
واشینگتن، ۱ اردیبهشت ۹۸
مطالب بیشتر...
صفحه 2 از 15