در این هوا

نوشته شده توسط Administrator دوشنبه ۲۷ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۲۱:۰۶

دستم به کاری نمی رود

می خواهم از جهانِ تو شعرها بسرایم

از قطره های شبنمِ گلهای چشمهات

از آن اتاقِ شیشه یی در شیبِ گردنت

- که پُر از آرزوهای تشنه است.

می خواهم از لبانِ تو شعرها بسرایم

از جنسِ واژه ها

که تمام

رنگِ بوسه است

در این زمان

که می گذرد

و چنگ بر گلوی جهانم به مرگ می فشرَد،

فرقی چه می کند این بوسه یا این که دشنه است؟

دستم به شعری نمی رود.

--------------------------------

واشینگتن، ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۵

من و خوشبختی و تو

نوشته شده توسط Administrator جمعه ۲۳ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۹:۰۰

مانده در خاطرت امروز؟
روزهایی که به افسوس به هم می گفتیم :
«اثری از ما نیست
و به هر سوی نظر می بندیم،
جاده یی گم شده در آخرِ خویش؛
هیچکس پیدا نیست»؟

در همین جاده ی خالی
اکنون
غرقِ رؤیای همیم
من و خوشبختی و تو.
و همین گام که برداشته ایم،
یعنی آن جاده ی تنهای قدیمی مُرده ست
یعنی این جاده شده جاده ی نو.

---------------------------
واشینگتن، ۲۵ دی ۱۳۹۴

انتظار

نوشته شده توسط Administrator جمعه ۲۳ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۸:۵۹

همینطور

رقصان که می بینی اش

در تهِ کوچه آرام در مِه فرو می رود

پشتِ وَهمِ چراغی که تنهاست.

و چشم انتظارانِ پشتِ همه شیشه ها

اگر هم بمانند تا صبح،

همین خالیِ کوچه پیداست.

نمی دانم اینان چرا یادشان نیست

- نجوای شبهای پیشین

که «چشم انتظاری، شبِ آخرین است»؟

و امشب هم، آری

چراغی که آنجاست،

وَهم آفرین است.

-------------------

واشینگتن، ۱۴/۱۱/۹۴

برای چشمهای تو

نوشته شده توسط Administrator جمعه ۲۳ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۸:۵۵

بغض که می کنی انگار

باران

گرفتارِ ابرهای توست

تا بوده اسب تارانده ایم به انتهای جاده ی وهم

تا بوده زارزنان از این زمانه ی بی رحم

با اسبِ بی سوارِ بازگشته گفته ایم

تا بوده بادبان برکشیده به سوی باد رفته ایم

و در سواحل بیگانه پهلو گرفته ایم

مستِ باده ی فتحِ چه بوده ایم؟

*

پیاله دیگر کن

عزیزِ عمرِ مانده ی من!

نه کشتیِ بادبانی نه جاده ی وهم

تمامِ این دریا را شناکنان برویم.

دریا چه روشن است

وقتی که ماه

گرفتارِ چشمهای توست!

----------------------

واشیگتن، ۳ آبان ۹۴