کاش

نوشته شده توسط Administrator سه شنبه ۱۲ مرداد ۱۴۰۰ ساعت ۲۲:۳۰

من بودم و چارراهِ تلاقی :

راهی به سوی دریا می رفت؛

راهِ دیگر به جنگِ بیهده با خویش

(رفته بودم از این راه

بارها

وآمده بودم باز).

راهِ دیگر به آشنای خیالم

به خانه ی نفرینی ام ‌که خاطره هایش

همیشه هست وبالم.

راهِ دیگر ...

نمی دانم آن کجا می رفت.

کاش

تقدیر من نبود

برگزیدن از این چارراهِ تلاقی.

من بودم و جایی میان ساغر و ساقی.

----------------

واشینگتن، دهم مرداد 1400

ژینا 22

آخرین به روز رسانی در چهارشنبه ۰۲ مهر ۱۳۹۹ ساعت ۱۵:۱۵ نوشته شده توسط Administrator چهارشنبه ۰۲ مهر ۱۳۹۹ ساعت ۱۵:۱۱

آنسو نهال

با جذبه های سبز جوانه هاش

اینسوی جاده لاکپشت پیر

با چشم حسرتش به نهال

*

جیغِ ماشین و هُرهُرِ ارابه در میان

*

آنسو نهال

با جذبه های سبز جوانه هاش

اینسوی جاده لاکپشت پیر

در حسرتی به عمر بهانه هاش

ماه

نوشته شده توسط Administrator دوشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۸ ساعت ۲۱:۰۴

این ماه

که روشن کرده امشب را؛

نه مثل ماهِ شب هایی که بیدارند،

مثلِ بارانی که در هاشورِ بارش هاش

چهره ی رؤیایی ات پیداست.

نه مثل ماهِ تنهایی

که شادی های چشمک زن

کنارش نیست؛

مثل پایانبخشِ دشتی خشک:

جنگلِ سَروی که می گوید «بیا!

رؤیایِ بی پایان، میانِ ماست!»

نه مثلِ سَرو،

باران یا ستاره،

مثلِ آهی تو.

نمی دانم چه هستی

هرچه هستی، مثلِ ماهی تو!

----------------------

واشینگتن، ۱ اردیبهشت ۹۸

پرنده و كوه

نوشته شده توسط Administrator جمعه ۲۸ دی ۱۳۹۷ ساعت ۲۱:۱۲

برای همسرم فريبا صفری نژاد

-----------------------------

توفان گرفته، هرچه پرنده ست مُرده ست.

تنها به جبرِ گردشِ گردون

باد این پرنده را به دامن اين كوه آورده ست.

كوهی فروكشيده چهره در ابرِ بی خبر از سرنوشت خويش؛

تنپوش كوه

از تندبارشِ ابری كه پيشتر افسرد،

صيقل خورده ست.

پرنده گوشه ی سنگتخته ی صافی گرفته می لرزد

(مباد لحظه ی افتادن از فراز جهان به دره ی مرگ.

بارها نگاه كرده پيش تر

به پاييز و چرخش برگ)

پرنده مثل نوزادی

چسبيده به دامن كوه.

*

باری،

بس است وصفِ يك پرنده ی لرزان

يك نقطه بر تنِ كوه.

كوهی تو در برابر تندر!

من:

آن پرنده كه گفتم.

يك قطره اشكِ تو كافي ست

تا به دره بيفتم./

-----------------------

واشینگتن، ۲۰ مهر ۹۷