دو رباعی

توجه: باز شدن در یک پنجره جدید. PDFچاپنامه الکترونیک

 

تا چند میان جاده‌ها چرخیدن؟

تا چند غروب خانه‌ها را دیدن؟

یکشب تو بیا مختصری با ما باش

تا صبح شود به این جهان خندیدن

 

*******************************

شفّاف نمی‌بینیم با چشمی لوچ

نز آنچه گذشتست نز امروزی پوچ

آن روز که برخاستن ما به عبث

شد دورهٔ پوچ دیگر و باعث کوچ

----------------------------
فروردین ۹۴، واشنگتن