بارانِ خواهش و رؤیای دور

                                    دورترین جایِ منظرِ من

وقتی که شعر آمده است .



نگاه می کنم امّا

                    نگاه

ویران است .

همیشه ویرانی ست ،

وقتی که بوسه های تو بر سنگِ سرد ،

حرام می شود .



بارانِ لذتِ رؤیا نیست

                            دیگر

که می بارد .

یادِ یار

        گاه

گریه می آرد .

                   مهدی فلاحتی ، پراگ – 25 مهر 1378