توالي

    

 

هر صبحدم

جامي پُر از آفتاب مي نوشم

و انبوهه ي گندم هاي ممنوع  را

در کشتزارِ رابطه  خرمن مي کنم

 

هر غروب

در اندوهِ خماريِ آفتاب

                             مي سوزم

و چشمهايم  را

- سرخ

به شامگاهِ خاطره مي دوزم .

  

                             مهدی فلاحتی -  ۲۷ دي ۱۳۶۹