نيمکتِ خالي

 

 

از آن روزگاران

تو ماندي

و اين نيمکتِ خاليِ منتظر.

 

 

چنان سبز

             دشتي

که رخشان ترين معنيِ تازگي ست

و سقفي که آبي ترين رنگِ آرامش است

و اين نيمکتِ منتظر

-        دهاني گشاده ست از فرطِ خميازه  يا

شکلِ حيراني و خواهش است.

 

 

 

مهدی فلاحتی      -     ۱۱ خرداد ۱۳۸۴