چه خوش بود آن زمان :
پنهان شدن در مِهرْ باران .
مرا
چون کودکي
درچشمهايت
باز
پنهان کن
و بگذار اين هياهويي که سويِ ناکجايي
هر دم افزا
حمله مي آ رَد،
مرا ناديده انگارَد.
من اکنون در پناهِ صخره هايم
ترسهايم سايه ها را مي شمارد
سايه ها
خود
صخره هايند.
مرا درچشمهايت
باز
پنهان کن.
مهدی فلاحتی - ۳۰ تير ۱۳۸۱
|