حضورِ يگانه
هميشه فکر مي کردم :
ستاره نباشد اگر ،
آسمان
آسمانگي اش نيست .
دانسته ام
ديري ست
باري ،
نه ستاره در آسمان
نه آسمان .
هيچ دري در انتهاي اين شب نيست
باشد اگر حتّا ،
هيچ خسته به خسته راه نمي دهد
- تا گذشتن از درگاه .
□
هميشه فکر مي کنم :
در اعماقِ دريا
ستاره يي ست
با دسته ي ماهيانِ بازيگوش
که رقصِ هماره شان
هستيِ عاشقانه يي ست.
با تو مي آميزم
و آن ستاره ي دريايي را مرور مي کنم .
از تو عبور مي کنم
و در آغوشِ دريا مي ميرم .
مهدی فلاحتی ، پاريس- ۱۲ اکتبر ۱۹۹۵