هنوزش ببين

جانِ دريا به لب نيست

و امواج

          گهگاه اگر پُرشتاب ،

فقط سوگِ مارا مکرّر کنند

- به وقتي که درحجمِ دريايِ لَخت

جان مي کَنند .

هنوز آنچه گوشِ هراسِ من است ،

هياهويِ مرغانِ ماهي- شکار است

و دريا

        چنان غرق انديشه گويا

که از هرچه هست اين هياهو

                                     کنار است .

هنوز از همه لاي و گِل

که دريا مي آرد به ساحل

نشان از يکي گوهر از يک صدف نيست

و آنچه عزيز و دريغاست ،

نَفَس هايِ خونينِ ترسيده ي ماهيان است .

جز اين ، هيچ  دريا به کف نيست . 

  مهدی فلاحتی                 ۲۳ مهر ۱۳۸۱