 |
به جستجوي نگاهت
|
دراين جنگل چه مي بيني؟
به جز اندوهِ اندامِ درختاني
که در آغوشِ هم افتاده اند،
مگر بر خاک
از پا درنيفتند.
کجا،
سويِ کدامين آرزوها مي روي؟
در پيشِ پايت بيشه زاري زرد،
در افسوسِ مرگِ خاطرات ازخاکِ بارانخيس
مي مويد.
و مي بيني که بادِ بي رمق
آرامگاهش را
کنار و گوشه ي اين بيشه مي جويد.
رها کن پيشِ پايت را .
ببين شعرم
نه اين جنگل، نه هيچ از اين جهان را بَرنمي تابَد
به چشمانم دَمي ديگر نگاهي کن
که شايد شعرِ تاريکم
جهاني ديگر و جاني دگر يابد.
۴ مرداد۱۳۸۱ مهدی فلاحتی