بارانه
در چشمهای بی نگاه
جستجوی انتظار
بیهوده ست.
بیهوده باره باره مپرس :
« ما از کدام حادثه پرتاب شده ایم ،
که جامه ی خونتابمان
به سینه ی هیچ آفتابی
خشک نمی شود ؟»
خشک نمی شود این رودخانه ی آرامِ مویه های نهان
و پرنده بال می زند
در سیل- بارشِ ابر
و هیچکس
- به تسلای هیچکس –
نمی گوید:
سپیده گریه نگهدار!
پرنده می گذرد .
■
کبود
رنگِ عصیان و جنون است .
مهدی فلاحتی- 8 آوریل 95