 |
|
آفریقا
برای کودکان فقیر آفریقای سیاه که در کنار گوششان سفیدان ثروتمدار
معادن سنگهای قیمتی را غارت می کنند
دلم برای تو تنهاست
که می گیرد
دلم برای تو تنگ است .
دلم برای تو تنهاست
که می گرید
دلم برای تو تنگ است .
رفتن
از این میان و پریشان
پرسه زدن
در جنگلی
که قحطسالی اش از ضربه های تبر
سخت تر بوده ست .
دلم برای تو تنهاست
که می گیرد
چه بوده گناهت
که از تولدِ شوربختانه تا هزار نسل و با هزار نسلِ پس از خویش
می بایدت گریست
- اینگونه با دهانِ گرسنه با زخمهای گرسنگی ات ؟
دلم برای تو تنهاست
که می گرید
حضور غریبانه ات در این سویِ فقر
نگاه مضطربت
به اینهمه نفرت
که از تمدنِ بی روحِ اینهمه آهن
منتشر است .
آی ... آفریقای سیاه !
بختت درست به رنگِ جهانِ ماست .
چشمم نه دیگر
به جُستنِ یک ستاره
حتّا یک ستاره است ؛
چشمم به توست
تا که دانه یی
مگر از
آنهمه الماس
برخشد .
( چشمهای الماست
سینه ریزِ تندیس های تمدنِ بی روحِ سپیداهن .
و یک پرخاش سگانه یک پارسِ بلند
به سویت
اگر که یکی مرهم خواسته باشی
به جای چشمهای درآمده ات
به جای الماس چشمهایت درآمده از معدنِ الماسیِ جانت )
دلم برای تو تنهاست
که می گرید
خواب دیدم :
شکمِ گرسنه ات آفریقا !
بسیاریِ آماس
چندان بود ،
که ناگهان دهان گشود
و از انفجارش
تمام جهان لرزید
و باره باره یاقوت و زمرّد و الماس
بارید
چندان که اینسویِ فقر
در آوار
مدفون شد
و یک پرنده که مانده بود
و آمده بود
که از برکه آب بخورد ،
غرق در خون شد .
آی ... آفریقا !
دو الماسِ تابیده از دو گودالِ سر !
کودکانت چگونه به چشمهای من نگاه می کنند ؟
هنز نفرتِ اینسوی و خشمِ دیگرسوی را نمی دانند .
دلم برای تو تنهاست
که می گرید .
کودکانت فقط گرسنگی – آشنایند .
دلم برای تو تنهاست
که می گرید .
چیزی را
جز آن شیرِ خشکیده در سینه های مادرشان
به نام
نمی خوانند .
دلم برای تو تنهاست
که می گرید .
کودکانت هنوز
آفریقا !
کودکانت نفرین و خشم ...
مهدی فلاحتی ، لندن – 4 دی 1379