دربابِ نیروی هنرِ اصیل

                                   

 

شما می گویید حسن آقا، حسین آقا، جمشیدآقا، محمود آقا، و غیره. اینطوری آدمها را صدا می زنید. اما کسي را که اسمش صمد است ، صدا نمي زنيد صمدآقا ؛ چون فوری شخصیت آفریده ی پرویز صیاد به ذهن متبادر می شود و مرد مخاطب، همشخصیتِ صمدآقاي فيلمهاي صياد خطاب می شود. برای پرهیز از این همانندسازیِ ناخواسته و شاید مضحکه ساز، می گویید آقا صمد.

این کاری که هنرِ پرویز صیاد، بطور غیرمستقیم، با پیشوند و پسوند نام آدمها در مناسبات اجتماعی ما کرده، از کدام جامعه شناس و کدام نیرو غیر از هنرصیاد مي توانسته برآيد ؟