واژگوني

                   

 

اين باد و اين باران که نيست ، اين

                                            ترس

اين دلشورگي ست .

 

اينان نه پا در خاک

اين منظر

            ـ که بيني سبز ،

جنگل نيست .

اين :

انبوهِ بَرداران

حضورِ يادگاران از زماني

کاندرآن

          انسان

حقيقت بود .

مِهر و خشمش

                   يکسره

ايمان و حرمت بود .

 

اين که مي بيني :

چنان چون بيشه زاران

دست در آغوشِ هم

بر خاکِ خيس افتاده اند ،

سوگوارانند

ـ يادگارِ دوره ي دلبستن و دلواپسي هايِ نياکانند .

 

 

 

چيزي به جايِ خويش نيست .

انسان

        در اين منظر

دروغي بيش نيست .

                                         

                           

                         مهدی فلاحتی -  ۴ بهمن ۱۳۸۱