بادي نمي وزيد.

پاره ابرِ پير

               در سکوت

مي گريست.

شب که افتاد،

ستاره چند نقطه ي کور بود،

که مي شد از دور

به عادت شمرد.

ماه

سپيد

- انتظارِ بي حاصلِ مهتاب -

مادر!

محو شدي

مثلِ خانه  مثلِ خواب ...

مهدی فلاحتی