چه مي خواهد اين ماهِ آواره  از من ؟

که اکنون  فرازِ جهانم

و مهتاب

           از جانِ من مي تراود .

من انگار

            عمريست

                         با ماه

يکجان و همسرنوشتم

ازآن شب

             که بر گونه ي ماه

رؤيايِ خود را نوشتم

- همان شب که شعرِ نخستين

نخستين کلامش درآمد

و آوارگي هام

درسرزمينهايِ ازهم جدامانده يکسر سرآمد .

من اکنون فرازِ جهانم

                            و مهتاب

از جانِ من مي تراود

براقليمهايي که هريک

                             يکي پاره ي تن .

چه مي خواهد اين ماهِ آواره ازمن ؟

                  مهدی فلاحتی        -         ۲۹ مهر ۱۳۸۳