نوشته شده توسط Administrator دوشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۸ ساعت ۲۱:۰۴
این ماه
که روشن کرده امشب را؛
نه مثل ماهِ شب هایی که بیدارند،
مثلِ بارانی که در هاشورِ بارش هاش
چهره ی رؤیایی ات پیداست.
نه مثل ماهِ تنهایی
که شادی های چشمک زن
کنارش نیست؛
مثل پایانبخشِ دشتی خشک:
جنگلِ سَروی که می گوید «بیا!
رؤیایِ بی پایان، میانِ ماست!»
نه مثلِ سَرو،
باران یا ستاره،
مثلِ آهی تو.
نمی دانم چه هستی
هرچه هستی، مثلِ ماهی تو!
----------------------
واشینگتن، ۱ اردیبهشت ۹۸