خسته می شوم گاهی

نوشته شده توسط Administrator چهارشنبه ۲۲ ارديبهشت ۱۳۸۹ ساعت ۰۳:۲۳

 

 

با این که عمر

                   در زادگاهِ بی تفاوتِ درد

سنگین گذشته است،

با این که در هر فراز و فرودش

                                          باد

چندین درختِ یادهای مرا

از ریشه کنده است،

با این که در هر عبورِ گردنفرازِ من از پیچِ و گردنه، آفتاب

هرگز به شانه هام

نخورده در سراسرِ این راه،

با این که ظرفچه ی آموزه های من

                                              دیری ست

پرشده از تلخواژه های وقتِ غروب

در پسِ یکروز کارِ طاقت کوب،

با این که یافته ام

                       باری

که یاوه می شود آسان

                            سخن

در آستینِ زیباترینِ شاعرانِ جهان،

 خسته می شوم گاهی.

تویی فقط

             - حضور اعتماد و امیدم –

بیا پیاله کنیم پُر

بدونِ هیچ غصه و آهی.

 

واشینگتن، دوازدهم اردیبهشت 1389