شعر
روزگاران
نوشته شده توسط Administrator دوشنبه ۰۹ آبان ۱۳۹۰ ساعت ۱۷:۵۷
روزگاری
جوانی
جهانی پر از شوخکامی
پر از اختراعِ سخنهای تازه
پر از لذتِ کشف در عمقِ بینش
پر از آفرینش
پر از ماه بود آسمانِ کویرش
-اگر شاعر از خلوتِ ریگزاران و از سوز سرمای شب می سرود.
●
زمانی جوانسوز گشته ست امروزهامان
زمانی که عادت
سبب سازِ هستی ست
و خارج شدن از صفِ عادت از عادتِ صف
جنون یا که مستی ست.
زمانی که اندوهخواری
و حسرت
به معنای اندیشه مَندی ست
و انباشتِ گونه های فریب
مثالی از آینده مَندی ست.
زمانی که انبوهِ کُرنِشگران در رکابند.
و آنان که می گفته اند ار به راهی قدم در نهند،
چنین و چنان می شود،
خوابِ خوابند.
واشینگتن، 8 آبان 1390
زیبایی
نوشته شده توسط Administrator يكشنبه ۰۱ آبان ۱۳۹۰ ساعت ۱۶:۵۱
چشمهایم ریز.
پوستم پُرحفره چون اسفنجِ دورافتاده از دریا.
ژرفجای زخم بر هر گونه ام
(یادگاران درونپوسیده از جنگ)
بر سرم موها
چنانچون تکه های گِل
علف پوشان پراکنده ست بر دشتی سترون.
من چه زیبایم که با زیباترین هستنده ی عالم هماغوشم!
پیرسالی سخت بیمارم
و گاهی درد هم سنگین تر از فریادهایم می شود
وه! من چه خوشبختم که با زیباترین معشوقه ی عالم هماغوشم!
و از جامی که پی نوش اش فراموشی ست،
با هر بوسه یی یک جرعه می نوشم.
واشینگتن، 23 مهر 1390
تپش
نوشته شده توسط Administrator يكشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۰ ساعت ۱۵:۳۲
چيزي درونِ خلوتِ شب
لغزيد
رازي به پچپچه درگوش ها پيچيد
ماه
از شکافِ مِه
انگار چيزي ديد ...
- رخداده
هرچه هست
توفانْ وَزَنده نيست.
هر کس
به ظنِّ خويش
به دوُرها نگريست
چيزي درونِ تاريِ شب
يک لحظه
خوب درخشيد
بادي به هلهله در کوه ها پيچيد …
- رخداده
هرچه هست
توفانْ شَوَنده نيست.
مهدي فلاحتي - 28 مهر 66
نيمکتِ خالی
نوشته شده توسط Administrator سه شنبه ۰۵ مهر ۱۳۹۰ ساعت ۱۶:۰۰
از آن روزگاران
تو ماندی
و اين نيمکتِ خالی منتظر.
□
چنان سبز
دشتی
که رخشان ترين معنی تازگی ست
و سقفی که آبی ترين رنگِ آرامش است
و اين نيمکتِ منتظر
- دهانی گشاده ست از فرطِ خميازه يا
شکلِ حيرانی و خواهش است.
زمان
نوشته شده توسط Administrator پنجشنبه ۲۰ مرداد ۱۳۹۰ ساعت ۱۶:۴۲
زمان
اسبِ چابک
چنان می دود
باد
سر در پی اش می نهد
وقتِ شادی.
زمان
اسبِ زخمی
گهی می دود، گاه می افتد از پا
به هنگامِ اندوه.
زمان
اسبِ مُرده ست در پشتِ دیوارِ زندان
اگر چند زندان شود دشت و زندانیان کوه .
زمان
سخت و سنگین گذر
بعد از آنی که جانپاره ات را بگیرند
زمان
تا ابد خواب می ماند انگار
وقتی سواران بمیرند.
3 تیر1390، واشینگتن
صفحه 9 از 13